بالا

کار من نیست که بنشینم واملات کنم
شأن تو نیست که در دفترم انشات کنم

عین توحید همین است که قبل از توبه
باید اوّل برسم با تو مناجات کنم

سالی یکبار من عاشق نشوم می میرم
سالی یکبار اجازه بده لیلات کنم

همه جا رفتم و دیدم که تو هستی همه جا
تو کجا نیستی ای ماه که پیدات کنم

پدر خاکی و ما بچه ی خاکیّ توایم
حق بده که همه را خاک کف پات کنم

از تو ای پیر طریقت که سر راه منی
آنقدر معجزه دیدم که مسیحات کنم

از خدا خواسته ام هرچه که دارم بدهم
جای آن چشم بگیرم که تماشات کنم

تو همانی که خدا گفت : تو ربّ الارضی
سجده بر اشهد ان لایی الّات کنم

مثل ما ماه پیمبر به خودت ماه بگو
اشهد انّ علیاً ولی الله بگو

آینه هستم و آماده ی ایوان شدنم
آتشی هستم و لبریز گلستان شدنم

چند وقتی است به ایوان نجف سر نزدم
بی سبب نیست به جان تو پریشان شدنم

سفره ی نان جویی پهن کن ای شاه نجف
بیشتر از همه آماده ی مهمان شدنم

آنکه از کفر در آورد مرا مهر تو بود
همه اش زیر سر توست مسلمان شدنم

از چه امروز نیفتم به قدومت وقتی
ختم شد سجده ی دیروز به انسان شدنم

علی اللهیِ ما را به بزرگیت ببخش
پیش تو مستحقِ اینهمه حیران شدنم

دهِ ذِی الحجّه ی من هجده ذالحجّه ی توست
هشت روز است که آماده قربان شدنم

جان به هرحال قرار است که قربان بشود
پس چه خوب است که قربانی جانان بشود

شأن تو بود اگر این همه بالا رفتی
حقّ تو بود که بالاتر از اینجا رفتی

شانه ی سبز نبی باطنش عرشُ الله است
تو از این حیث روی عرش معلّا رفتی

انبیاء نیز نرفتند چنین تا معراج
انبیاء نیز نرفتند تـو امّـا رفتی

به یقین دست خدا دست پیمبر هم هست
پس تو با دست خودت این همه بالا رفتی

باید این راه به دست دگری حفظ شود
علّت این بود که تا خیمه ی زهرا رفتی

تو ولی هستی و منجیّ ولایت زهراست
تو هدایت گری و نور هدایت زهراست

آی مردم بخدا نیست کسی بر تر از این
ازلی طینت و اوّل تر و آخر تر از این

تا به حالا که ندیدند وَ بعد از این هم
اسد الله ترین، حضرت حیدرتر از این

هیچ کس نیست گَهِ عقد اُخوّت خواندن
بهـر پیغمبر اسـلام برادرتـر از ایـن

رفت از شانه ی معراج نبی بالاتر
بخدا هیچ کجا نیست کسی سرتر از این

آن دو تا "ذات" در این مرحله یک ذات شدند
این پیمبر تر از آن، آن پیمبر تر از این

دست گرم پدر فاطمه در دست علی ست
بعد از این بار نبوّت همه در دست علی ست

علی اکبر لطیفیان